
Nummerherkenning heeft voordelen. Het is natuurlijk handig als je ziet wie je belt. Al was het maar om te bedenken of je wilt opnemen, of om bij dat opnemen een verrassende groet eruit te gooien. En het is prettig als je weet wie je gebeld heeft op de momenten dat je niet bereikbaar was. Maar daar zit meteen ook een nadeel aan.
Vorige week probeerde iemand mij een avond lang aan de lijn te krijgen. Ik zat echter zwaar te tafelen (en eerlijk gezegd nog zwaarder te pimpelen), had mijn telefoon op ‘geluid uit’ staan en was te beweeglijk om de trilfunctie te voelen. Kortom: drie keer gesprek gemist. Vervolgens leidde het tafelen en pimpelen tot een stuntelige thuistocht en bij aankomst een struikelende bedgang. Die hele telefoon niet meer gezien. Totdat ik ’s anderendaags katterig de hond ging uitlaten, 07.07 uur. Zag dat iemand mij tot laat in de vorige avond gebeld had. Maar wie? Onbekend nummer. Wat drommel, wie stoort mij in de voornacht zonder zich bekend te maken? Bleek Ineke te zijn, die netjes met haar telefoonnummer in mijn adresboekjes staat en dus herkend had moeten worden. Behalve dat ik haar nummer verkeerd had ingetikt (11 in plaats van 10 cijfers). Jaja, zo maak je van bekenden onbekenden!
03-11-2010