
Van mijn leven nog nooit in café De Pieper in Amsterdam geweest. Tot gisteren, omdat Marijke en ik een uurtje moesten stukslaan tussen parkeren op de gracht en begin van theatervoorstelling. Een echt bruin café, die Pieper, op een mooie plek, met karakteristieke barlieden. En geen pinautomaat. ‘Ik heb een kas’, zei een van de barmannen bij het afrekenen.
Maar goed, we zaten en keken door heel oud glaswerk naar de beregende gracht. Twee jongemannen, kantje-bal, gingen pontificaal in het midden van het café zitten en vertelden voor iedereen hoorbaar aan twee iets oudere dames naast hen dat zij hier voor Rob de Nijs waren. Omdat Rob de Nijs gezongen heeft over ‘Nog een pilsje bij De Pieper’. Helemaal uit Almelo kwamen ze, om dat biertje te drinken. ‘Ja, dat jullie uit Almelo komen, horen we wel’, zeiden de dames (waarvan volgens mij de ene uit Medemblik en de andere uit Sint Maartenszee kwam, maar dit terzijde). Het deerde de jongens niet, ze zaten een en al glunder te genieten van hun pilsje in De Pieper.
Hoe provinciaal kun je zijn? Nou … in mijn hoofd neuzelde
ook ‘en wat sterkers op het plein’. (http://www.youtube.com/watch?v=G31mRSspG1o)
10-12-2010