Méér gedacht
Vliegangst
Vliegangst
Vliegangst heb ik niet. Al sta ik niet te springen om in een vliegtuig te wippen, het zweet loopt me niet over de rug in de slurf. Wat ik wel heb: te veel fantasie om relaxed te kunnen vliegen.
We maken de barre tocht naar het prachtige La Gomera. Al met al zestien uur onderweg, waarvan ongeveer zes uur in de lucht. In een vliegtuig, samen met 180 anderen, die ook allemaal afhankelijk zijn van de bekwaamheid van twee snuiters in de cockpit en van de technici die al dan niet met een biertje op (het is warm in Madrid) het vliegtuig hebben gechecked en gedubbelchecked. We zitten deze keer voor het eerst in mijn vliegleven voor de vleugels en daar klinkt het motorgeraas heel anders. Zo'n beetje alsof er van alles loszit. Voordeel is wel, dat ik vanuit deze positie geen zicht heb op de vleugels en dus ook niet kan zien dat er schroeven lostrillen.
De vlucht van Schiphol naar Madrid gaat voorspoedig. De landing is zelfs zo soepel dat ik bijna ga applaudisseren. Dat is straks op Tenerife wel anders ... daar zet een van die twee cockpitsnuiters de machine al klapwiegend aan de grond. Marijke vindt dat wel spectaculair. Ik niet - en zeker niet omdat mijn fantasie me op de vlucht van Madrid naar Tenerife al zes keer laat neerstorten. Want in de stoelen voor ons zitten twee Russen (of Polen, of Bulgaren, tja al die lieden voorbij Duitsland lijken immers op elkaar). Ze gooien het ene flesje drank (wijn? iets sterkers?) na het andere in hun keel en worden steeds luidruchtiger. Er komt ook een allengs forsere walm alcohol gemengd met winderigheid naar achter drijven. Een stewardess heeft de heren al vermanend toegesproken en ook de opperstewardess heeft een laatste waarschuwing uitgedeeld. Ik krijg het mee en mijn fantasie maakt tijdens het soezen (om de vreemde motorgeluiden niet te horen) al allerlei scenario's. De twee Poolrussen raken zo dronken dat ze de opperstewardess aanvliegen, passagiers bemoeien zich ermee, de Ruspolen rammen de cockpitdeur open, grijpen de stuurknuppel en ... nouja, we storten gewoon neer.
Op Tenerife groet de opperstewardess beide heren minzaam. En vliegangst heb ik niet.
08-07-2011