Vandaag voor het eerst in de zestien of zeventien jaren dat we in De Bilt wonen een drankje gaan drinken bij Van der Valk Biltsche Hoek. Krappe anderhalve kilometer van ons vandaan, maar 'het is er gewoon nooit van gekomen'.
We gingen op het terras zitten, want hond Guus was bij ons. Die had zich kunnen uitleven in het Panbos, dus hij gedroeg zich voorbeeldig.
Vrijdag 4 november, kwart voor 5, en volgens het KNMI (krappe 500 meter bij Van der Valk vandaan) was het 15 graden. Prima terrasweer, dus.
Waarom we na zoveel jaren hier dan eindelijk toch belandden? Omdat voor de achtste of negende keer in de afgelopen twee weken 'kijkers' in ons te koop staande huis rondsnuffelden. Dan loop je met je ziel onder de arm. Dus: stukkie bos en weetjewat voor het eerst in ons leven bij die Biltsche Hoek aan.
Dat viel tegen. Er zaten twee andere stellen op het terras, zonder hond maar met consumptie voor d'r neus. We wachtten een minuut of vijf - er kwam geen bediening. Ik sjokte naar binnen, naar de receptie, en vroeg of we buiten een drankje konden gebruiken. 'Zeker, ik zal iemand sturen'. Weer dikke tien minuten later stapten we op, ongelaafd. Terwijl we naar de auto liepen, belde makelaar Etienne. De kijkers die ons deze vrijdagmiddag naar bos en Van der Valk gejaagd hadden, zouden geen kopers worden. Maar een stel dat eerder onze woning geproefd had, kwam met een serieuze bieding. Uurtje later was ons huis verkocht.
Als we nog in onze Biltse tijd bij Van der Valk iets willen drinken, moeten we opschieten.
04-11-2011