
The Most Moving Moment. Dat begrip zal vast bestaan in het Engels … en in de VS. We hebben met onze kinderen Dymph en Philo de afgelopen twintig jaar regelmatig op 4 mei de Dodenherdenking gekeken. Was altijd bijzonder, omdat het altijd aanleiding bleek tot gesprek. Was soms ook moving, in verschillende gradaties bij ouders en kinderen. Soms zat ik met een krop in mijn keel - bijvoorbeeld vorig jaar, bij dat gedicht, van dat meisje.
Afgelopen dinsdag 20 januari keken we samen naar de Barack Obama-show. De eerste keer in die twintig jaar dat we voor de inhuldiging van een Amerikaanse president gingen zitten, constateerde Marijke. Obama maakt dus ook op ons micro-niveau iets los.
Maar de most moving moment was toch wel het moment waarop de eedzegging haperde. Het moment waarop Barack Obama weer even geen icoon, heilige, onaanraakbare maar gewoon een mens was. Met een krop in zijn keel.
22-01-2009