
In het kader van de aanstaande verhuizing halen we alle kasten en opbergplekken overhoop. Zo stuit ik in de zolder op een doos met het opschrift 'Peter archief'. Het is een bonte verzameling; brieven, mijn eindexamendossier van de School voor de Journalistiek, een gedichtenbundel die ik vijfendertig jaar geleden bij geen uitgever kon slijten, rapporten van lagere en middelbare school ... kortom, vijftien kilo papier uit de tijd dat je nog niets digitaal kon maken.
Het is een wereld van verschil met hoe ik nu omga met spullen die ik niet kwijt wil raken. Via Dropbox en G-mail kan ik, denk ik, niets meer verliezen van de dingen die ik schrijf of geschreven heb. Ik print nog steeds veel, maar dat gooi ik ook zorgeloos weer weg; het hoeft niet in een mapje in een doos in een hoek van de zolder.
Ik heb 'Peter archief' doorgevlooid en wat dingen weggegooid. Niet veel, want telkens als ik wilde gaan scheuren dacht ik: Dan is het voorgoed verdwenen. Dus Peters fysieke archief in de opslag weegt nog altijd zo'n veertien kilo.
08-01-2012