
Volgens onderzoeken is hondenpoep de grootste irritatie van de Nederlander en volgens andere onderzoeken is verhuizen de grootste stressfactor in je leven - op het overlijden van een familielid na. Wat dat betreft hebben we het er goed van afgebracht. Mijn humeur is de laatste tijd beroerd en ik slaap slecht. Maar dat laatste is een beetje aangeboren en het eerste hing vooral samen met de manier waarop Ziggo mijn chagrijn kietelde.
Nu, een dikke week na de daadwerkelijke verhuizing, raken de zaken allengs op orde. Een ding wil echter nog steeds niet wennen. De poepzak.
Hond Guus was gewend in De Bilt zijn behoefte op te houden tot het struikgewas buiten de bebouwde kom. Langs de Maliesingel is amper struikgewas, zoals op de foto te zien is. En er heerst een 'opruimplicht - vanwege poepirritatie en volksgezondheid. Dus sjok ik met zakjes. En probeer ik daar de bolle bouten in op te lepelen. Zeker in het donker geen kattenpis. Af en toe onttrek ik me aan de opruimplicht, schielijk om me heen kijkend of er geen hondenpoepambtenaar opduikt. Benieuwd hoelang het duurt voordat ik geroutineerd het zakje hanteer.
Overigens: zijn eerste drol draaide Guus pal tegenover Maliesingel 43bis - toevallig het adres waarop ik in 1974 mijn eerste studentenkamer had.
06-02-2012