Méér gelezen
Verzen zeggen
Omdat toeval niet bestaat, moeten we het doen met wonderlijke ontoevalligheden die ons toevallen. Gisteren dronk ik weer eens een glas rode wijn met de bijzondere Fred van Dijk. Acteur, koorlid, zegger van verzen, mooi mens. Fred en ik delen onder andere onze liefde voor taal en gedichten. Regelmatig wijzen we elkaar op woorden die in onbruik raken of op poëzie die ons raakt. Bij de rode wijn hebben we het over het leven, geloven, mens zijn. Eigenlijk dezelfde zaken waarover ik in het verleden zo vaak met vriend Dirk sprak (totdat hij in 2007 overleed). Ontoevallig dragen Fred en Dirk trouwens dezelfde achternaam.
Volgend jaar wordt Fred 75 en hij wil nog een keer een mooie acteerprestatie neerzetten. Ik beloofde lang geleden een eenakter voor hem te schrijven; dat is me nog niet gelukt. Wel bedacht ik laatst dat het misschien mooi is een voorstelling te maken waarin Fred een aantal gedichten voordraagt. Zijn stem en dictie lenen zich daar zeer voor.
We hadden het dus gisteren ook over verzen zeggen.
's Avonds laat op weg naar bed keek ik op mijn poëziekalender. Hoe ontoevallig kan het zijn. Het gedicht van de dag: 'De zegger van verzen' van Albert Verwey. De eerste regels:
Luister: het zeggen van dit vers is zo
Dat het door middel van uw oor uw ziel
Moet aandoen met de vreugde en zekerheid:
'Dit is voor mij geschreven'.
03-08-2012