
Ik lijd aan fanamie. Of mijn kwaal inderdaad die naam heeft, waag ik te betwijfelen. Vooral omdat ik het woord zelf bedacht heb. Fanamie is het onvermogen om gezichten bij namen (en vice versa) te onthouden. Face name disorder, met andere woorden.
Is fanamie erg? Nou, griep is zonder twijfel vervelender, maar fanamie kan wel pijnlijk zijn. Word je joviaal begroet door iemand, die je van gezicht wel kent, maar hoe die heette ben je vergeten. Het omgekeerde: 'Ken je Pietje van Dalen nog?', vraagt Geert. Zeker, de naam zegt me alles, maar het gezicht komt niet boven. Ik zou Pietje van Dalen straal voorbij lopen.
Tijdje geleden bedacht ik een probaat middel tegen mijn fanamie. Mensen die je voor het eerst ontmoet vraag je na het handen schudden of je even een fotootje met je smartphone van hen mag maken. Heb ik een paar maal gedaan, maar het blijft een wat vreemd verzoek en leidde een keer zelfs tot een heel snel einde van de kennismaking.
9 november 2012
Dymph schrijft:
Ah! de puzzelstukjes vallen op hun plek. Het is blijkbaar erfelijk. Daar komt het dus vandaan...
Wel fijn om (de volgende keer als ik in een ongemakkelijke situatie terecht kom) te kunnen zeggen dat ik aan fanamie lijd. Aan wat? juist.
rik schrijft:
heb ik ook last van, eh hoe heet je ook weer?