Méér gezien
Geen 'blokreet'
‘Ik krijg een blokreet!’. Dat riep dochter Dymph als ze tijdens vakanties te lang in de auto moest zitten. De eerste keer dat het gebeurde, was het woord nieuw voor me. Maar de betekenis: glashelder.
De blokreet speelt mij af en toe parten. Zo heb ik ‘Mannen die vrouwen haten’ nog niet gezien. Schijnt prachtige film te zijn. Maar: hij duurt drie uur en zo lang in een krappe bioscoopstoel … en daarbij: boeit een film 180 minuten?
Datzelfde dacht ik van ‘Romeinse tragedies’ van Toneelgroep Amsterdam. Ik had er kaartjes voor gereserveerd voordat ik goed gelezen had wat en hoe het zou zijn. Zes uur lang toneel, dus. Zware hap, drie tragedies achter elkaar. Enige hoop haalde ik uit de mededeling dat het publiek tijdens de voorstelling regelmatig van plaats kan wisselen en zelfs op het podium zou mogen plaatsnemen.
Licht schoorvoetend ging ik desondanks naar de Stadsschouwburg. Hoe ik uren later buiten kwam? Overdonderd, vol bewondering, geïnspireerd. En vooral ook: zonder ‘blokreet’.
26-10-2009