
Ze heette Truus Kok. Was een vriendin van mijn moeder, peettante van mijn zus. Paar keer per jaar kwam ze op visite. Een statige mevrouw die zeer verzorgd Nederlands sprak.
Deze week zag ik haar terug, in Vrij Nederland, in een serie zwart/wit-foto’s van Dolf Toissaint uit de zeventiger jaren: ‘politici als mensen’. Tante Truus staat op een foto, gezeten naast Marga Klompé; illustratie van het feit dat de KVP destijds redelijk geëmancipeerd was. Truus zelf was het eerste vrouwelijke Tweede Kamerlid van Limburg.
De laatste keer dat ik haar zag, was halverwege de negentiger jaren. Samen met Marianne Dijkmans interviewde ik vrouwen die in 2000 tachtig zouden worden, met het idee dat zij de meest ingrijpende veranderingen in de vorige eeuw bewust hadden meegemaakt en dus veel te vertellen zouden hebben. Het moest een boekje worden, maar dat is niet gelukt. Enerzijds tijdgebrek, anderzijds doordat de vrouwen die we spraken wel wilden praten, maar moeite hadden zichzelf in geschreven vorm terug te lezen. Dat verbaasde ons niet, want onze conclusie uit de gesprekken was dat deze generatie zichzelf wegcijferde en vaak keuzes door anderen (mannen, ouders, omgeving) lieten bepalen.
Ook Tante Truus vond de weerslag van twee lange gesprekken uiteindelijk niet publicabel. Jammer, want ze had als politica veel meegemaakt en vertelde daarover het zeer verzorgde Nederlands dat ik me van haar bezoekjes in de jaren zestig herinnerde.
01-11-2009
marcel krutzen schrijft:
Hoi Peter,
Ben bezig met het schrijven van een artikeltje over Truus Kok. Ben benieuwd of je wat meer kunt vertellen over 'tante Truus'? Wat heeft zij bijvoorbeeld voor de provincie Limburg betekend?
Met vriendelijke groet,
Marcel