Voor 70 miljoen ging er de lucht in, met Nieuwjaar. Ook op Vlieland werd er met buskruit geblazen. 'Traditioneel' zitten we tijdens de jaarwisseling op een Waddeneiland. Niet om het vuurwerk te ontvluchten, al hebben we weinig met het geknal. (Hond Guus overigens staat doodgemoedereerd naast een vuurpot en kwispelt als het knalt. Schotvast heet dat in de jagerswereld). Wel om uitkijkend over de zee het jaar af te sluiten en nieuwe plannen te laten binnenwaaien.
Het knalde dus, afgelopen nacht. Onze 'overburen', gezin met kleine kinderen, deed ook voor een paar honderd euro mee. Bij de vierde of vijfde weetikwatvooreen-pijl ging het mis. Ding vloog niet omhoog, maar spatte uiteen tussen die kleine kinderen. Gekrijs, paniek, vlucht naar binnen.
Die zijn genezen, zou je denken. Maar nee, kwartiertje later zie ik vaders weer naar buiten stappen en op de Badweg een tapijt van duizend rotjes afsteken. Als je van je paard valt, moet je er meteen weer opklimmen. Anders rijd je nooit meer paard. Datzelfde geldt blijkbaar voor vuurwerk.
06-01-2009