Tuurlijk, Dymph is mijn dochter.
Tuurlijk, ik ben trots op haar.
Zeker als ze op de Maliebaan 35 samen met andere derdejaars studenten van de Utrechtse Kunstacademie een voorstelling geeft. Het is locatietheater, deze keer in het pand waar tijdens de Tweede Wereldoorlog de NSB huisde. Nu staat het te koop; een kraakwacht houdt het onbewoond.
Nummer 35 staat 13 huizen bij mijn kantoor vandaan. Voor Dymph is 13 een geluksgetal, ze is immers geboren op een 13de. Maar natuurlijk, daar ligt het niet aan.
Het zijn wederom beelden die binnenkomen en bijblijven. Ook zonder Dymph zou wat de studenten van de Kunstacademie op Maliebaan 35 neerzetten van een onthutsende schoonheid zijn. Maar tuurlijk … ik ben haar trotse vader.