Jan Peek is dood. En daarmee een van de weinige mensen die weten wat âbrutslaanâ betekent. Gevoelsmatig. Wat de echte betekenis van het woord is ⌠Ergens rond 1980 werkte ik op de Universiteit Utrecht. Een vage baan op het Bestuursbureau. Ik was dienstweigeraar, kwam als journalist niet aan een vaste baan, omdat ik eigenlijk in het leger zou moeten. Verdiende met een tijdelijk baantje letterlijk soldij, dus net zoveel als ik gekregen zou hebben als soldaat. Wat ik precies deed op dat bestuurssecretariaat, ik weet het niet meer. Wat Jan Peek deed, weet ik nog wel. Maar vooral: Jan was een kleurrijk en authentiek mens. Had zijn bureau haaks in de hoek gezet, hing affiches over dans, muziek, films op de muren rondom dat bureau. Was zichzelf in die ambtelijke wereld.
Jan had humor. Kon enorm aanstekelijk lachen. En was niet te beroerd om zich voor de gek te laten houden en vervolgens daar nog jaren plezier over te hebben.
âBrutslaanâ bijvoorbeeld. Uit verveling en recalcitrantie stuurde ik een missive uit van het diensthoofd, op briefpapier van het Bestuursbureau. âHet brutslaan begint aanstaande vrijdag om 09.30 uur. Alle medewerkers dienen zich om 09.24 te melden in lokaal 15Bâ. De collegaâs op mijn kamer geloofden het niet, geloofden het wel. Wilden in elk geval weten wat âbrutslaanâ zou kunnen wezen.
Jan was eerst pissig âWat nou, je melden in 15B?â. En vervolgens lag hij in een deuk. Nog jaren later kon hij gieren bij het woord. âBrutslaan.â
Vandaag, 9 februari 2010, werd Jan gecremeerd. We hebben elkaar uit het oog verloren. We hebben elkaar misschien acht jaar geleden voor het laatst gesproken. Maar vandaag was Jan weer springlevend. Door Coby, Jans partner in alles, die hem zĂł indrukwekkend herdacht. Springlevend door zijn huisgenote Trudy, haar kinderen, zijn broers en zussen, neven en nichten. Zij hadden het allemaal over hun eigen âbrutslaanâ, hun onbenoembare verbinding met Jan.Â