Als een fan iemand is die blind een optreden van zijn idool boekt zonder zich te storen aan recensies, dan ben ik een fan van toneelschrijver Ger Thijs. Dus zaten Marijke (ook fan) en ik zaterdag 10 april in de Stadschouwburg om ‘Een nieuw leven’ van Het Toneel Speelt te zien. Dat viel niet mee. Dat viel tegen. Had de recensent van de Volkskrant toch gelijk. Die schreef onder andere: ‘Boulevardtoneel van het kaliber dertien in een dozijn’. Inderdaad, een dunne voorstelling die geen moment beroert.
Da’s jammer en een smet op mijn fanschap.
Ik maak me sterk dat wij de enige twee teleurgestelde toeschouwers waren. Wonderlijk genoeg scoort de voorstelling toch een staande ovatie. Als de acteurs hun applaus komen halen, komt de ene na de andere toeschouwer spontaan overeind. ‘Misschien willen die mensen snel bij hun jassen zijn’, veronderstelt Marijke. Ik houd het op de inflatie van de staande ovatie: het is een gewoontegebaar geworden.
José schrijft:
ja, je bent toch echt een schatje, klik ik door en dan vind ik die lijst nog niet.
Ik vind het natuurlijk wel leuk om die site van jou te zien en al jouw ontboezemingen die erop staan tot me te mogen nemen, maar hoe kom ik nu bij die lijst?
Dacht ik effe dat ik best goed mee had gedaan in de digitale wereld, valt het weer tegen,
Groetjes, José