Méér gedaan
Stemgedrag
Stemmen, deze week. Er zal weer heel wat geschreven worden over het stemgedrag. Afgelopen weekend kreeg ik mijn eigen stemgedrag voor de kiezen.Â
Met Eric, Els en Marijke (van links naar rechts op de foto van Trees Hoekstra) vormde ik het koor in Antigone, een voorstelling op Fort aan de Klop. Moeilijk, want vierstemmig a capella, ingebed in het stuk zelf, dus op steekwoord de juiste toon inzetten. Drie voorstellingen deden we. Op vrijdagavond ging het ‘best wel’ goed. Paar missertjes, hier en daar tegen het valse aan, toch over de hele niets dan lof. Zelf had ik wel een trillend microfoonhandje, maar het zingen ging prima.
Dan zaterdagavond. Overdag met Valsch & Gemeen meegedaan aan korenfestival in Hengelo, daar stevig staan zingen. Heen en weer in de auto ook nog wat liederen aangeheven. Vol vertrouwen de voorstelling in en dan valt meteen in het eerste lied mijn stem weg. Ook in de twee volgende liederen moet ik stukjes laten lopen omdat de stembanden lek zijn. Merk ook dat mijn ademhaling te hoog komt. Spanning, die langzaam wegvloeit zodat ik het verdere gezang wel aankan.
Zondag rust genomen, maar verdomd: er gebeurt hetzelfde. De eerste drie liederen breng ik moeizaam tot een eind. Hoe dat kan? Daar ga ik met mijn zanglerares maar eens naar kijken.
Gelukkig hoort en ziet het publiek de voorstelling voor het eerst. Dus dan valt het niet op dat er iets misgaat. Behalve natuurlijk mijn lieve dochters. Die zien aan hun vaders snuit dat het zweet over zijn rug klotst.Â
07-06-2010