Eensgesmaakt
De eerste woorden die ik van Leo Vroman las, stonden in een opstelopdracht, waarschijnlijk voor een proefwerk op 4 havo. “Kom vanavond met verhalen – hoe de oorlog is verdwenen, - en herhaal ze honderd malen: - alle malen zal ik wenen”. Die strofe moest je inspireren tot een opstel.
Niet veel later kwamen diezelfde woorden terug, maar dan in het hele gedicht ‘Vrede’, gezongen door Dimitri van Toren (die behalve ‘Een lied alleen voor kinderen’ veel mooie teksten op muziek gezet heeft). Dankzij Van Toren ken ik in elk geval ‘Vrede’ uit mijn hoofd.
Weer niet veel later ging ik Vroman lezen, werd hij mijn favoriete dichter. Da’s 35 jaar geleden. Inmiddels is hij 95 en ter gelegenheid daarvan verscheen voorjaar 2010 een bloemlezing: ‘Overleverigheid’. Zijn mooiste gedichten, gekozen door 36 collega-dichters. Eén van die collega’s: Rutger Kopland, in mijn lijstje van favoriete dichters een goede derde. En hij koos als zijn mooiste gedicht van Leo Vroman: ‘Vrede’.
Dat is geen toeval. Ook niet dat ik de bundel meenam op vakantie naar Duitsland en daar mijn eensgesmaaktheid met Kopland ontdekte. En ook niet dat ik vandaag in Buchenwald was – en het gedicht uit 1957 weer zo levend bleek.
31-08-2010
Klik hier om zelf te reageren